Pst...Pst...Pst...: PAGTUGON SA TAWAG

Ang pagtugon sa tawag ng Diyos upang maging kanyang tagapaglingkod ay maihahalntulad sa pagsuong sa dawag at madilim na kagubatan. Sa kabila ng mga balakid, mababanaagan at matatamasa natin ang Liwanag na walang hanggan. Sa ebanhelyo ayon kay San Lucas, matutunghayan ang eksena ng pagpapahayag ng kapanganakan ni Hesus kay Maria sa mga salitang tinuran ni Anghel Gabriel. Kawangis nito ang ating mga inasal noong una nating marinig ang tawag ng Diyos.

Natakot. Nagulumihan si Maria nang unang marinig at matanto ang salita ng Anghel, marahil siya ay na “overwhelmed”, dahil sa dinami-dami ng mga babae ay siya ang kinalugdan at pinili ng Diyos upang maging Ina ng Panginoong Hesukristo. Marami sa ating mga tumugon sa tawag ng Diyos, ang natakot noong una nating maramdaman na tinatawag tayo ng Diyos para sa kanyang mithiin. Natakot tayo sa sasabihin ng ibang tao o di kaya natakot pasanin ang kargahing ipinabubuhat sa atin ng Diyos.

Nakinig. Si Maria ay nakinig sa mensahe ng Diyos hatid ni Anghel Gabriel para sa kanya. Sabi ng isang manunulat, tayong mga Kristiyano kasama ang mga kapaid nating Muslim at mga Hudyo, ay nagpapahalaga sa ating “sense of hearing.” Para sa atin ang pakikinig ang pinakamahalagang kakayahan o abilidad natin. Ang pakikinig mula pa noong unang panahon ay ang nagiging sanhi ng kalinawan sa isang paksang magulo o ‘di malinaw at ito rin ang madalas na ginagamit sa pakikipagtalastasan. Sa ating pagsagot sa tawag ng Diyos nawa ay matuto tayong makinig sa mensahe ng Kanyang tawag. Ang takot na ating nadarama ay unti-unting nawawala ngunit sa tuwing tayo ay nagbibingi-bingihan sa kanyang mga turo ay muli nating  makakalimutan ang makinig sa Kanya.

            

Nagtanong. Si Maria ay nagtanong sa Anghel. Madalas sa ating buhay tayo ay nagtatanong din; tinatanong sa Diyos kung bakit tayo pa ang kanyang tinawag sa kabila ng ating pagiging mga makasalanan. Madalas tayong nagtatanong, ngunit hindi natin ginagamit ang ating isipan at mga mata, hindi natin napapagnilayan o nakikita na ang simpleng pagtugon at pagsunod sa Diyos. Maraming mabubuting mga bagay ang nangyayari hindi lamang sa atin bagkus ay maging sa ibang mga mahal natin sa buhay na dulot ng ating pagtugon sa Kanyang tawag. Ang pagtatanong na ito ay sanhi marahil  ng takot at pangamba, pagkalimot sa kakayahan ng Diyos na gumawa ng mabuti sa ating buhay. Sa takot natin, nakakalimutan natin ang mga magagandang bagay na ginawa na ng Diyos sa ating buhay, at ang mga gagawin pa Niya. 

Nag-alay. Sa huling bahagi ng eksena, pakumbabang inialay ni Maria ang kanyang sarili sa Diyos. Hinayaan niya na ang kagustuhan ng Diyos ang mangibabaw, kaysa sa kanyang pansariling kagustuhan. Isa ito sa mga matapang na gawa ni Maria, dahil noong panahong o marahil hanggang ngayon, ayon sa kanilang relihiyon, ang mga babaeng nabuntis o nagdalang tao ng hindi pa kasal sa isang lalaki ay binabato hanggang sa mamatay. At nang panahong dumating ang Anghel ng Panginoon, si Maria ay isa pang dalaga ibig sabihin siya ay wala pang asawa. Kaakibat ng pagsunod sa mga yapak ni Kristo ang pagsasakripisyo ng sariling buhay, sapagkat ang pagsunod sa Kanya ay kinakailangan mong patayin o iwaksi ang iyong sarili upang ikaw ay maging bukas na daluyan ng kagustuhan ng Diyos. Isasantabi mo ang iyong mga sariling hangarin para lubusang mapaglingkuran ang Kanyang kaharian. Sa pag-aalay at pagpapakumbaba ni Maria, siya ay itinaas ng Diyos at ginawang Ina ng Kanyang bugtong na Anak.