Sapagka't ito ang mga araw
ng pagpaparusa, upang maganap ang lahat ng mga bagay na nangasusulat. (Lucas 21:22)
Di
ba’t mapagmahal ang Diyos? Nagpaparusa ba Siya?
May
lugar ba ang kaparusahan sa kabila ng pagmamahal ng Diyos?
Ang
Ating Diyos ay Diyos na mapagmahal. At Siya rin ay Diyos na nagpaparusa sa mga
nagkakasala. Sa kasaysayan ng ating kaligtasan, maraming mga nagkasala ang
naparusahan ng mabait nating Diyos: Adan at Eba; David at Solomon; ang Sodom at
Gomorrah; at iba pa.
Paano
maipagkakasundo ang pagmamahal at pagpaparusa ng Diyos?
Di
ba’t pagmahal mo, ayaw mo masaktan. At kung ang pagpaparusa ay ang pagpataw ng
sakit sa nagkasala, di mo paparusahan ang mahal mo, dahil alam mong masasaktan
siya sa iyong pagpaparusa.
Sa
pagpaparusa, ipinakikita ng Diyos ang Kanyang pagmamahal. Siya ay nagpaparusa
nang maykatarungan, sapagkat Siya ay nagmamahal. Ang makatarungang pagpaparusa
ng Diyos ay naglalayong iligtas tayong mga minamahal Niya na nagkasala, hindi
upang wasakin o sirain tayo. Pinarurusahan tayo ng Diyos tuwing tayo ay
nagkakasala dahil nais Niyang malaman natin ang kawalang saysay ng kasalan; ang
kawalang saysay ng pagtalikod sa Kanyan kapalit ng iba. Pinarurusahan tayo ng
Diyos dahil nais Niyang mahimasmasan tayo mula sa ating mga kasalanan; nais
Niyang sa huli di kasalanan ang magtagumpay sa atin, kung hindi ang pagbabalik
loob natin sa Kanya; ang pagtatagumpay ng Kanyang pagmamahal na tapat.
Mapagmahal
ang Diyos, datapwat nagpaparusa din.
Dahil
kung mahal mo, kahit alam mong masasaktan siya, parurusahan mo pa rin siya
dahil sa kanyang kasalanan. Kung sa pagpaparusa ba siya mahihimasmasan at malalaman
kung gaano mo siya kamahal; kung gaano siya kahalaga sa iyo, bakit hindi.
Mapagmahal
ang Diyos, datapwat nagpaparusa din
sa
ngalan ng katarungan, sa ngalan ng pagmamahal.
Sana
tayo rin!
sa
ngalan ng katarungan, sa ngalan ng pagmamahal.
